Skip to main content

The Fountain


I took this photo in front of Vivo City. The original of this photo itself is in monotone, I just adjusted some light and crop and water-mark.

Olympus E-M5
Exposure time - 1/160s
F-stop - f/14
ISO 250

When I decided to re-blog to overcome my loneliness in Singapore, it had come to ask for myself.  What topic should I go? As I am a Network Engineer, I can write those geeky staffs. Previously when I used to blog alot, I wrote poems, essays and other sort of rubbish staffs. I am  also learning photography so that I can put my photos here. Well, I can write whatever I wish actually. Of course, I am not intended to make famous or make money out of it. I just write this as my diary or note or a place where I can put my photo in which is not easy to lost them



Comments

Popular posts from this blog

စြန္...

ဂျုရောင်းဘက်၊ Lakeside ဘက်ကောင်းကင်ယံမှာ ညနေတိုင်ဆိုလျှင် အလှလွှတ်စွန်လေးတွေ ပျံဝဲနေတာ တွေ့ရတတ်သည်။ အရောင်စုံ၊ ဒီဇိုင်းစုံ၊ ကောင်းကင်မှာ အေးအေးလေး တလွင့်လွင့်ဝဲနေတတ်ကြသည်။ သူတို့ဆီမှာတော့ စွန်လွှတ်ခြင်းသည် လွှတ်တဲ့သူကလွဲလျှင် ဘေးကကြည့်နေသူအဖို့ အင်မတန်ပျင်းစရာကောင်းပါသည်။ ခဏတဖြုတ်ကြည့်ပြီး "ဟယ် လှလိုက်တာ" ဟုရေရွတ်ကောင်း ရေရွတ်မည်။ ပြီးလျှင် ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ဆက်သွားကြမည်။ ကျနော်တို့ဆီမှာလို ထိုင်ကြည့်နေဖို့ အချိန်မပေးနိုင်။ မှန်စာကြိုးတွေ ရစ်လုံးတွေနှင့် စွန်ဖြတ်ကစားကြခြင်းလဲ မဟုတ်သဖြင့် ကြာရှည်ကြည့်ချင်စရာမရှိ။ ပြီးတော့ သုတ်သုံးကျမ်းမက လေးငါးဆယ်ကျမ်းကြေမှ အလုပ်ဖြစ်သော ဒီလိုတိုင်းပြည်မှာ ဒီလိုစွန်လွှတ်နေနိုင်သူတွေမှာ ပိတ်ရက်မဟုတ်လျှင် တော်တော်ကံကောင်းသူများဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ ခုလောလောဆယ်တော့ ကျနော်လည်း ကံကောင်းနေသေးသည်။ စွန်မလွှတ်နိုင်သည့်တိုင် သူများလွှတ်တာထိုင််ကြည့်နိုင်သေးသည်။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ငြီးငွေ့စရာလူသားဖြစ်နေ၍ တော်ရုံတန်ရုံကို ငြီးငွေ့စရာဟု မထင်တတ်တော့တာလား မပြောတတ်တော့..။ ဟော.. ကြည့်ရင်းနှင့် နောက်ထပ်တစ်စင်းတက်လာပြီ...။ အစကတော့ ရစ်လုံး၊ ရစ်လုံးကနေ တဖြည်းဖြည်း